Nee mevrouw, u komt niet uit Portugal, dus u moet uw prik ergens halen. Maar mijn man heeft 14 dagen geleden hier ook zijn prik gekregen. Jammer dan, mevrouwtje, regels veranderen.
Afgeserveerd naar buiten, dus wat nu?
Terug naar Nederland en daar de booster halen. Nu was dat ook geen ideaal idee, als je tenminste het nieuws volgde. Puinhoop bij het maken van afspraken, kilometers file in de wachtrij. Dus toch nog maar even verder gezocht.
In Tavira troffen wij een prikster die ons een emailadres gaf waar ik een kopie van mijn paspoort naar toe kon sturen, vergezeld van de informatie van mijn inentingen en dan zou ik het tzt wel horen. Niet helemaal overtuigd, maar het toch maar gedaan.
Verder gezocht en ons geluk beproefd in Villa Real de San Antonio, een stadje 50 km verderop, vlak tegen de Spaanse grens aan.
Hevig navigeren naar het juiste adres ontmoetten wij op een rotonde de Portugese versie van Max V. Met een enorme knal parkeerde hij zijn bolide in de achterkant van onze auto. Hond ruw uit zijn slaap gerukt, wat schrik, maar verder alles ok.
Max, daarentegen was als verlamd, zat wezenloos en sprakeloos in zijn auto. Het was dat Derk de gevarendriehoek uit de auto van Max haalde en achter zijn auto neerzette, anders was er weinig van terecht gekomen.
Afijn, 3 politieagenten kwamen de rotonde uiterst nauwkeurig opmeten (?), namen alcoholtesten af, en gaven ons uiteindelijk het papier waar de autoverhuurder blij mee was.
Wij verder naar de priklocatie, waar een aardige heer een afspraak voor ons maakte om een nummer te halen, waarmee we dan via internet een afspraak konden maken. Het begon op te schieten. Nederland leek opeens veel verder weg.
Op de weg terug naar Olhão gebeurde het Kerstwonder. Een mailtje uit Tavira, met nummer plus een afspraak voor een inenting op 3 januari 2022.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit. No need te go home (yet).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten