Haaksbergen

Op weg naar Keulen. Helaas rook het paard stal 😊 en zijn we doorgereden naar Haaksbergen. Nog wel even via de weegbrug van Sint Isidorushoeve om te kijken hoe zwaar we zijn geworden 🚐. Even opnieuw kennis gemaakt met Tess en gedonderstraalt met Maud. Volgende week Samuel en dan zijn we weer helemaal thuis 🏡

Toul

Via Vougeot uiteindelijk weer in Toul uitgekomen. In Vougeot was een camperplaats bij een wijnkoper🍷, dus best interessant totdat we de prijzen van de bourgognes zagen 😲. De eerste die ik zag was maar liefst € 180. Dat wèrd een beetje begrotelijk 🤣🤣. Om daar dan te blijven staan vonden we ook wat raar....

Dus dan maar door naar de volgende stop. Fijne stop, alles d'er op en d'aan, mooi uitzicht en leuk Moezelstadje. Dus maar een extra dagje in de zon 🌞

Etienne-du-Bois

Het was een behoorlijke klus om 300km te overbruggen via de Route Nationale. Daar zijn we na "Orange" en de noodzakelijke tankbeurt bij E. LeClerc ook subiet mee opgehouden. (ehhh.. na nog even twee éclairs aangeschaft te hebben voor bij de koffie 😊)

In Orange zijn we langs de "Triompheboog" gereden die daar al sinds het begin van de jaartelling schijnt te staan. Gebouwd door Augustinus om de veteranen te eren van het Tweede Legioen tijdens een of andere Gallische slag. Volgens mij hadden de mannen meer aan een varken om de honger te stillen dan aan zo'n  ereboog. Maar ja...wie ben  ik? Ze hebben natuurlijk wel aan je gedacht terwijl ze aan het werk waren 🤔

Camping du Sevron stelt dan wel niet zoveel voor, maar is een prima overnachtingsplek op weg naar huis 😉

😋 Going Home 😊 Mountains of the Basque Country

https://youtu.be/pnKyjnwfpVU

Domaine du Maucoil

Eerste stopplaats in Frankrijk, onder de rook van Chateau-neuf-du-Pape. Een prima plek, met prachtig uitzicht over de Rhone vallei. We staan hier helemaal alleen en normaal kun je hier helemaal los gaan aan de wijn. Gelukkig zijn ze vandaag en morgen gesloten.😉🍷

Belvei naar Vic

Eerst geland in Belvei, leuke plek, aardige mensen, prima wasmachine.....alleen die trein die door je achtertuin dendert 😭😭 Ze komen er allemaal voorbij, de HSL, de boemel en de goederentrein. Nachtje geslapen en toen snel door naar Vic waar op zaterdagochtend, op het Universiteitsterrein, lucht ballonnen schenen te vertrekken. En ja....daar ging er eentje

De jachtbuit uit de Ebrodelta

Van links naar rechts; Ijsvogel, kleine zilverreiger  kwak, grote zilverreiger, flamingo's. Ooievaars hielden we uit de buurt...risico was te groot 🤣

Ebre Delta

Tja, je bent met vogelaars op stap naar de bovenkant van Spanje, dus je ontkomt er niet aan.....  El delta de Ebro, in het zuiden van Catalonië. 

Een delta van 320 km2, rijstvelden, gras-en moeras land, kanalen en de rivier de Ebro, tevens het huis van zo'n 300 verschillende vogels. Dáár moesten we stoppen voor één, maar liever twee nachtjes.

De omgeving geïnspecteerd en na de lunch op pad met de camera.

De jachtbuit staat op de PC, helaas is de accu leeg. De foto's komen nog als we weer aan de prik staan.🙃

Alcossebre

Via een omweg, wegens een foutje in de navigatie, later dan gepland in Alcossebre aangekomen. Gelukkig was onze plaats gereserveerd en konden we (opnieuw 🤣) aanschuiven bij San en Gooff. We hebben onze Canneloni's gedeeld met de spaghetti van San om er uiteindelijk een feestmaal van te maken...

De volgende dag moest er nodig zand geruimd worden die achtergebleven was uit de vorige stop. Een zwemmende hond is geweldig, maar als 'ie opdroogt.....🙄

Na het ruimen nog even rond gekeken en aangenaam verrast door het strand en het zonnetje....

El Grao de Castillón

Valentijnsdag en Derk zou koken, maar eerst nog even een stukje fietsen richting strand. We zouden mee "naar boven op de kaart" rijden met San en Gooff, dus we moesten voorbereid zijn op een "let's go" dat onverwacht werkelijkheid kon worden.😉

Dus op de fiets naar Piles en tot onze stomme verbazing een restaurantje aan het strand open, in een volslagen desolate omgeving....schitterende strandhuizen waar geen mens in woont op dit moment. 

Aangezien Gooff regelmatig de sterren uit de hemel kookt en ons daarbij uitnodigt,  tóch maar even gebeld om ze uit te nodigen voor het Valentijnsdiner.

En ja, volgende dag schoon schip maken en de dag erna wegwezen, was het parool😅

Op weg naar een camper-plaats bij het strand, vooral uitgezocht voor Puck.  Wie weet het laatste strand waar hij nog op kan komen gezien zijn leeftijd en de afstand..

En heus, kreupelen naar het strand maar toen hij eenmaal in het water was, grote pret. Nu een kwestie van opdrogen en zand loslaten, genieten van het onverwachte zonnetje, eten (bij Gooff en San 😊) en morgen weer door!

L' Alqueria de la Comtesse

Wat een schitterende naam voor een beetje triest dorpje! Maar wel een prima camperplaats met mooie voorzieningen. Het was dankzij San en Gooff, mèt de welwillende medewerking van de camphopman, dat ze de plek voor ons twee dagen vrij mochten houden. En werkelijk, ze staan hier in de rij, zoals bijna overal aan de Spaanse kust. Je hebt vaak echt een kruiwagentje nodig om een plek te kunnen krijgen. Gisteren snel even de was gedaan en vandaag de boodschappen met als resultaat lekker happen met de "buren".

Benidorm

Gearriveerd voor de Carthago minibijeenkomst. 

Benidorm is in eerste instantie schrikken. Erg Engels, veel mensen die dat eiland ontvlucht zijn met een gemiddelde leeftijd van zo'n 80 jaar (denk ik 😜). Op straat worden scootmobiels te huur aangeboden waar je met z'n tweeën gezellig op kunt rond touren..

 

en in supermarkten en in bars hangt expliciet de vraag of mensen zich aan willen kleden als ze binnen komen. Als je ze in hun badkleding ziet lopen of met ontbloot bovenlijf (ehhh..zowel mannen als vrouwen) kùn je je dat voorstellen 😭. De eetcultuur floriseert er rijkelijk en de Avenue die rechtstreeks naar de boulevard leidt bestaat uit zo'n 2 kilometer aaneen-gesloten eettenten en pubs waar je een maaltijd kunt krijgen voor zo'n 6 euro inclusief drank.

            Als je met de mensen praat, snap je dat ze daar hun winter door willen brengen. Het alternatief is wegkwijnen achter de geraniums, geen sociale kontakten, slechter eten en een druk familie-leven waar ze nog nauwelijks deel van uit kunnen maken, terwijl in Benidorm de zon het hele jaar schijnt, je zelf je eten kunt kiezen, goede medische voorzieningen en een rijk sociaal leven. Het is maar waar je voor kiest..🤔

Het minitreffen was in Albir, een aantal kilometers verderop, bij een uitstekend Japans restaurant  waar je vrolijk werd van de kwaliteit van het eten maar ook van de prijs. Wel vraag je je even af hoe ze het doen; onbeperkt allerlei Japanse gerechten, inclusief drank, voor €13,50. Je zit te wachten op de crux, maar die kwam maar niet....het eten overigens wel 🌯🍲

Gezelligheid kent geen tijd, dus het naderende afscheid morgen moest nog even weggedronken worden in de Engelse pub in Benidorm.

Morgen weer door..😊

Aguilas

En verder over de A92. Een imposante bergroute met uiteindelijk wat sneeuw langs de kant op grote hoogten (in de schaduw) en in de verte wat besneeuwde toppen van de Sierra Nevada. 

Dit alles omlijst door weer 300 km olijfbomen 🤪. Wat moet er een ongelooflijke hoeveelheid van die olijven genuttigd worden!

In Aguilas wachtten vanavond Perry en Marni op ons....zij zijn de Nederlandse kou ook een weekje ontvlucht en er volgde natuurlijk een ronde fishertalk, uiteraard in het havenrestaurant 😜.

Antequera

Vanuit Olhâo op weg naar een Carthago bijeenkomst a.s. zaterdag in Benidorm. De route uitgezocht, en gekozen voor de ex-tolweg door de Sierra Nevada...Terwijl het gros met zijn hoofd schudde over sneeuw, kou, ijsvorming en meer van dat soort verschrikkingen,  besloten wij het lot te trotseren en toch die weg te gaan.. (Natuurlijk pas nadat wij ons terdege geïnformeerd hadden over het weer....18° en een mooi zonnetje 🤣🤣  dus geen enkel probleem 😎). 

Zonnebrillen op, en gaan... Via Sevilla, richting Granada, Cartagena helemaal over de A92...Bij Sevilla een compleet verlaten weg, een mooie, nieuwe weg die ons volgens de omschrijving òm Sevilla heen zou leiden....maar niet heus.

Wij hèbben wat met die stad. We passeren hem nu voor de vierde keer, hebben er zelfs een keertje geslapen en werkelijk iedere keer is nèt de weg die wij uitgekozen hebben opeens zonder vooraankondiging afgesloten. En iedere keer proberen we het weer omdat er simpelweg geen alternatief is. Dit keer kwamen we op een snelweg terecht die dwars door het havengebied leidde.

De route was mooi van saaiigheid, welke kant je ook opkeek.....alleen olijfbomen. Geloof me, 300 km uitsluitend olijfbomen en soms een dorpje, met alleen witte huizen, dat gedomineerd werd door grote witte olijfoliefabrieken.

Het duurde even, maar uiteindelijk zijn we er gekomen, in Antequera. Ook zo'n wit dorp 🙃