Op weg naar huis..

Wat de camping te bieden heeft,:op een marmeren badkamer na, moet nog even wachten. De berichten uit het ziekenhuis omtrent mijn vader zijn niet rooskleurig. We verwachten dat we midden volgende week beslissingen moeten nemen  die verregaand zijn en om dat vanuit Portugal  via de telefoon te moeten gaan doen gaat een beetje te ver..... We zijn dus op weg  naar het noorden. Zoals Derk al eerder zei: " we zijn niet op vakantie, we hebben het hele jaar vakantie!"

Vannacht hebben we een camping in Salamanca en met dit tempo zijn we maandag terug in Culemborg en dinsdag in Groningen.

De zomer is duidelijk over en de temperatuur t.o.v. de Algarve scheelt  ongeveer 15°. Brr....De verwarming in de caravan staat inmiddels aan. De luchten onderweg waren spectaculair en beangstigend.

Lagos

Op het kruispunt van de Middellandse zee en de Atlantische oceaan in Lagos, hebben we de caravan gestationeerd. De temperatuur is hier wat lager dan in Olhāo maar de  camping lijkt wat beschutter te liggen en voelt lekker aan. Drie weken in Olhāo terwijl je je voorgenomen had "eventjes" te blijven. .... Naast mijn been gooide mijn vader roet in het eten door tot twee keer toe opgenomen te worden in het ziekenhuis met een longontsteking... Hij ligt er nog steeds maar het gaat goed met hem, geen noodzaak om in Faro op het vliegtuig te stappen. We kunnen onze reis dus afmaken. Benieuwd wat deze camping gaat bieden 😆

Buren...

Als je met je pootje omhoog vooruit zit te staren ontdek je nog eens wat. Tenminste ontdekken. ...in sommige gevallen wordt het je opgedrongen. Of het aan het slechte weer lag of dat het een "toevallige" gebeurtenis was laat ik in het midden. Bij een vervolg hoop ik op een andere plaats te staan.

Buren. Op een camping. Je kiest ze niet en je hebt er maar mee te dealen.

Met onze beschaafde, bescheiden Franse buren die met een verlegen gebaar je aandacht trekken en bezorgd informeren of het heel erg is, dat been, bedoelde zij. Tevredengesteld ging ze weer en we hadden vanaf dat moment een soort van understanding. Ik zat op een stoel en zij zwaaide in plaats van haar ogen afgewend te houden. 😌

De andere buurman, een Portugees, die, toen hij er nog was, niets anders deed dat het grondzeil rond zijn caravan opnieuw neerleggen en onduidelijke bouwsels maken die "zijn" erfafscheiding moesten markeren. Hij maakte zijn caravan schoon door er bovenop te gaan staan en lekker te gaan schrobben.  Een hardwerkende man met uitsluitend oog voor zijn caravan met omliggende percelen.😂

Dan de overburen, overduidelijk Brits. Zij staat de hele dag alle aanwezige en daarna denkbeeldige vuiltjes van het terras met de tuinkabouters te verwijderen met haar gezicht afgewend van de buren. Dan kunnen ze haar blauw geslagen oog namelijk niet zo goed zien.  Hij daarentegen kijkt de godganse dag naar een of andere sportzender die hem aangeleverd wordt door een gigantische schotel. Tenminste als hij niet oefent op zijn vrouw die hij aanziet voor een boksbal. Als hij haar niet dwingt de was af te halen in zijn volgorde en haar dwingt datgene wat ze al afgehaald had weer op te hangen totdat ze zijn volgorde hanteert. Als hij haar 's avonds niet na een hoop herrie dwingt tot iets waar we alleen maar naar kunnen raden gezien de dierlijke geluiden die The Eight o' clock News ruimschoots overstemmen, en dat iedere avond opnieuw. De deur in de voortent (!) wordt daar platgelopen door andere onduidelijke onderdanen van het Britse koninkrijk die allemaal ondanks hun leeftijd een afgetraind lichaam hebben en het uiterlijk van fanatieke sportschoolgangers met oudere hoogblonde vrouwen met hoge hakken die betere tijden gekend hebben. Volgens mij hebben we te maken met de bejaarde F side van Leens of Manchester.

Buren , je kiest ze niet.....

Ziekenhuis 😨

Het is weer zover! 's Nachts rillen en je verstoppen onder 2 spreien, een dekbed en een wollen deken. Derk op zoek naar de thermometer, viel mee 37,5, maar bij het wakker worden 39,6. En jawel, een rode plek op mijn been die naar mij schreeuwde: surprise, daar ben ik weer! Wondroos!

Op zoek naar een dokter. In eerste instantie een fancy praktijk waar wel een assistente was maar geen dokter en in tweede instantie besloot Derk ambulance te spelen en bracht mij naar de ambulance-ingang van het ziekenhuis in Faro. Dat werd een dagvullende bezigheid. De wondroos was heel snel geconstateerd maar toen een bloedonderzoek, een pijnstillend infuus en toe een antibiotica infuus.
Ze laten hier niets aan het toeval over. Wat was ik blij dat we naar het ziekenhuis zijn gegaan! Na de pijnstillers voelde ik me gelijk een stuk beter en ik neem aan dat ik een paardenmiddel krijg nu met het volgende infuus. Het ziekenhuis is oud en heel erg gedateerd maar de mensen hier zijn geweldig aardig met hun halfbakken Engels. Penicilline mee naar de caravan en over 3 dagen, als het niet beter gaat, terugkomen.

De vismarkt en het natuurgebied

Vandaag moeten we laveren tussen de buien Door.  Dat feest begon vannacht al en ik moet zeggen dat je best lekker slaapt  bij dat getik op het dak.

Op zaterdag is de vismarkt in de plaatselijke markthal. Vorige week waren we net te laat en vandaag stonden we wat te aarzelen door de overtrekkende buitjes (ahum....洛). Met het gezegde in je achterhoofd "thuisblijvers hebben altijd ongelijk" hebben we onze spreekwoordelijke laarzen aangetrokken en de buien getrotseerd. En inderdaad, eenmaal op de markt begon zowaar de zon weer eventjes te schijnen.

Te gek, 400 gram tonijn voor € 5,-!
Ook wat kip- en varkenshaasspiezen gekocht voor de lunch en weer tevreden naar huis!

Na het uitbuiken een wandeling gemaakt en via een illegale ingang het natuurterrein "Ria Formoso" opgekomen. De normale ingang was voorzien van een "verboden voor honden-bord" maar nu konden we doen of onze neus bloedde! Er was trouwens nauwelijks ander bezoek dus niemand had last van onze Puck.  Een Romeins zoutwater/zout afgraving, restanten van zoutwinning door middel van een molen met schoepen en zoet- en zoutwatergebieden met de benodigde dieren die er overigens altijd net niet zijn. Lekkere wandeling!

De weg kwijt?

Het kan niet missen. Met Derk kom je op weggetjes die je alleen maar kent van de televisie. Hij sleept je het hele berggebied door;  alleen maar genieten 😎.  Wij gingen vanmiddag een "stukje" rijden, de buurt verkennen als het ware. We besloten via de normale N-weg naar Albuifera te rijden, en passant even in de jachthaven te gaan kijken onder het mom " oude liefde roest niet", en daarna het achterland, de bergen, in. De route werd uitgezet met de Tomtom en opeens hield de weg op en veranderde in een smal bergpaadje. Ik zei nog "ik dacht het niet" maar Derk luisterde niet òf hoorde me niet en reed met een grote grijns op zijn gezicht door
We zijn door de mooiste omgeving gekomen die ik hier gezien heb....
Weer in de bewoonde wereld hebben we wat vis ingeslagen. De prijs was niet te geloven dus uiteraard waren onze ogen groter dan onze maag. De grillplaat was geduldig en nu heerlijk uitbuiken met een glas witte wijn bij het geluid van de krekels. 🌼

Zondag ...marktdag!

Iedere zondag is het markt in een wisselende plaats. De derde zondag van de maand is de markt in Santa Catarina. Om 9 uur met Jan en Yvonne afgesproken bij de receptie van de camping zodat we ruim op tijd op de markt zijn. Via de Tomtom de route uitgezet en wij de bergen in, op naar de markt. Ik vond het al wat rustig, de weg er naar toe en in het dorp zelf. Een schitterend dorpje maar geen markt te bekennen. Uiteindelijk zijn we gestopt bij een bezinepomp en ging Yvonne naar binnen om te vragen waar die markt dan wel was. Ze bleef zolang binnen dat we dachten dat er ter plekke een marktmeester benoemd werd en dat ze aan het telefoneren waren om de exposanten naar het dorp te krijgen. Toen ze uiteindelijk naar buiten kwam bleek de markt 35 kilometer verderop en met een uitgetekend kaartje gingen we op weg. We hebben de markt gevonden. Ik ben nu eigenaar van een zestal kazen, een potje honing, anderhalve kilo druiven en een pop met de naam Maud. 😍.
Ach, het wordt bijna Sinterklaas toch?🌼

Olhāo - Algarve

Inmiddels zijn we 3 dagen in het zonnige Olhāo in de Algarve. We zijn volop van de zon aan het genieten; 22 à 23 °C. Na aankomst meteen de coördinatoren van Jan en Yvonne ingetikt en geprobeerd ze op die berg van hen terug te vinden 😆. Uiteindelijk waren we één paadje verkeerd. Yvonne stond met de telefoon aan haar oor en riep dat ze de auto ook in het echt hoorde. Toen we haar gevonden hadden zijn we lekker aan de koffie gegaan en hebben in één avond 9 maanden bijgepraat. 

Nu zijn we samen de streek aan het verkennen. Het is hier heerlijk!

De camping is ruim, rustig en schoon. We vallen alleen van de ene in de andere verbazing. Engelsen die hun caravan versierd hebben als ware het als Kerstmis, mensen die hier al jaren staan en waarvan de caravan vast is geroest en nooit meer zal rijden, een schreeuwende Fransman die geschrokken is van de hond en absoluut geen tegenspraak duldt en niet luistert als je sorry zegt, vervolgens al scheldend op zijn electrische scooter wegstuift.

s' Avonds  om 9 uur is het hier kindertjesbedtijd en is de camping uitgestorven. Lang leve de "Grijze Golf". Ben blij dat wij daar niet bij horen 😨

Merida, uitgestorven stad?

Rond 3 uur draaien we de snelweg af naar een middelgrote stad Merida. Nog 380 kilometer te gaan morgen....Het eerste wat we tegenkomen is een levensgrote Lidl, gesloten.... Het volgende is een gloednieuw appartementencomplex met een Te Koop bord. De onderste laag is bedekt met graffiti en half gesloopt.... Verder is er in de hele stad nauwelijks leven te bespeuren. Andere winkels zien er ook dicht uit, afgemeten aan de dichte hekken en rolluiken.
De camping ligt aan de buitenkant, heeft bij mooi weer zeker potentie maar wij zijn de enige gasten en het regent waardoor er bagger ontstaat. Aanmelden kon niet want er was niemand bij de receptie en een briefje vertelde ons dat we maar een plekje moesten zoeken en ons om 18 uur wel konden aanmelden. Helaas was er om 18 uur niemand aanwezig. Wel was er reuring in de bar. Iets van een dorpsfeest of een doopfeest. Eten was niet mogelijk  vóór 20 uur. Dat was ons, echte Hollanders, wat te laat. We hadden nu honger. ...Dus gingen we met de auto op zoek. Noppes dus. Nog steeds helemaal niets, zelfs geen Mac aanwezig. Uiteindelijk zijn we terecht gekomen in een wegrestaurant  waar we een pizza konden krijgen met als basis curry saus.  Derk helemaal gelukkig, eindelijk curry saus 😢
Na de pizza de foute afslag genomen en in het donker waren we op weg naar Madrid...
Ook snelweg hebben afslagen en na een respectabel aantal kilometers konden we keren. Nat en koud aangekomen in de caravan. Met de kachel hoog op,  de dag van vandaag evalueren en besluiten dat het hoog tijd is voor een borrel.

Burgos en verder...

Salamanca was te hoog gegrepen. Om 15.30 vonden we het welletjes en zijn op zoek gegaan naar een camping dichterbij. Net over de Spaanse grens moesten we de E70 signalering aanbrengen. Te weten een signaleringsbord die op de achterkant aangebracht moet worden als je langer dan 12 meter bent. Wij zijn 12, 05 dus dan ga je staan plakken met tape. Lang leve Europa! In Portugal wordt het getolereerd, in Frankrijk is het verboden maar in Spanje moet het op straffe van....? Zo ook met de maximum snelheid met een caravan. Van 130 km terug naar 90  km bij het passeren van een onzichtbare grens.😂
Inmiddels is de nacht weer voorbij en zijn we weer onderweg naar het zuiden. Na vandaag nog één dag en zitten we in de Portugese zon.  Tenminste, als dit regenfront opschiet met wegtrekken.👺

Afscheid van Bretagne

Vanmorgen vroeg vertrokken, na een geweldige lang weekeinde bij Harry en Martine. Wat een geweldig huis hebben die twee gebouwd! 

Naarmate we zuidelijker kwamen ging de temperatuur omhoog. We begonnen met 4°C en eindigden onder Bordeaux met 21°C. En dat allemaal in bijna 600 km.
Een hele afstand met zo'n caravan achter je aan, maar in Frankrijk mag je 130 km op de snelweg en met die paardenkrachten van ons merk je hem niet eens 😂. Bijkomend voordeel was dat er nauwelijks verkeer was. Pas op de rondweg van Bordeaux was het opeens druk. Geen idee waar ze allemaal vandaan kwamen!
We hebben een kleine camping gevonden net even van de snelweg af.
Een uurtje later was de camping "complet", dus we waren net op tijd!

Morgen door naar Spanje. We gokken op Salamanca. Portugal, we komen eraan!

Guidel - Bretagne

Een rondrit door Bretagne, een mooi vriendelijk landschap dat iedereen aan Engeland doet denken.  Vooral de Engelsen zelf. Wat ze in Engeland niet kunnen kopen vanwege de torenhoge prijzen ligt in Bretagne goedkoop op ze te wachten. Lekker geluncht in Lorient waar de boot van Harry ligt die we voorheen alleen gezien hadden in de huiskamer waar de kiel van de boot gelegd werd 😂 en daarna in de schuur en vervolgens doorgereden naar Guidel in het zuiden waar we lekker een stukje strand konden pakken. Kortom weer een fijne dag met fijn gezelschap!

La Paule

Na ontbijt, lunch en lekker lummelen zijn we de omgeving gaan verkennen en uitgekomen in de Vallée des Saints. Dit bleek een heuvel (!) te zijn waarop alle figuren uit de Bretonse mythologie  in marmer uitgehouwen over de vallei staan te kijken. Veel van deze saints schijnen van oorsprong uit Ierland te komen. Dat zou je niet zeggen; het overgrote deel ziet er uit alsof ze rechtstreeks uit China geïmporteerd zijn.... Het deed een beetje denken aan de beeldentuin in Oslo van Gustav Vigeland maar met een andere achtergrond qua ideeën. Mooi was het wel.

Harry en Martine

We hebben het gehaald vandaag! We hebben  ze gevonden. Er waren nog twee Nederlandse vrienden en samen hebben we heerlijke Bretonse crêpes gegeten. Even een voorproefje. ...

Bretagne

Met een omweg via Ekenstein in Appingedam uiteindelijk in Honfleur aangekomen. We zijn via de kustroute langs Duinkerken en Calais via de Pont de Normandie aangekomen. Dat is een fantastisch bouwwerk over de Seine.  Je ziet de brug van ver al liggen maar het blijft lastig om er foto's van te maken uit een rijdende auto. Na het lossen van de caravan zijn we Honfleur ingegaan en hebben ons tegoed gedaan aan mosselen met camembert en mosselen Normandie.  Ook nog even wat gewandeld in het stadje zelf. We hadden altijd een idee in ons hoofd van Honfleur, we zijn er nooit geweest met de boot en ik heb niet het idee dat we daar wat aan gemist hebben. Misschien dat de mensenmassa je 's zomers een ander idee geeft?

Wijzigingen op komst!

Het uiterlijk van de blog is gewijzigd......Plannen veranderen....De boot staat op het droge en gaat de verkoop in! Na 12 jaar trouwe dienst wordt het tijd dat er een ander baasje voor komt. Wij gaan de wereld voorlopig van de andere kant bekijken en gaan volgende week met de caravan op weg.

 

Daar staat  de nieuwe aanwinst. We hebben al een weekje proef gedraaid en hier en daar wat wijzigingen aangebracht in wat we precies meesleuren, maar we zijn er klaar voor.

We beginnen in Frankrijk en gaan dan afzakken naar het zuiden!




Dus mochten jullie ons zoeken.......... :-)

Ondertussen werd de schipper officieel 65 jaar en dat moest natuurlijk gevierd worden met de kinderen en kleinkinderen. Ruim van tevoren gezocht naar een geschikte locatie en natuurlijk eentje gevonden in Drenthe. Het was een bere-gezellig weekeinde! Voor de liefhebbers: Hof van Saksen

Het fotoboek is klaar!

Veel plezier met het fotoboek!
Ik hoop dat jullie er net zoveel van genieten als dat ik gedaan heb tijdens het maken.

http://www.albelli.nl/onlinefotoboek-bekijken/672f8930-4f9c-41ac-b85c-6199b75b37ae

Weer thuis ( al een tijdje 😓)

We zijn al een tijdje weer thuis, maar was niet in de gelegenheid of de stemming om een stukje te schrijven. Maar daarover later. Via Borkum, Delfzijl en de noordelijke staande mast route weer naar Lelystad  gekomen. Vanuit Delfzijl  mijn schoonmoeder en mijn ouders bezocht en daar een infectie opgelopen aan mijn been. Wondroos heet niet besmettelijk te zijn, maar volgens mij verschillen daarover de meningen  😢. Ik heb dus de afgelopen maand met mijn beentje omhoog kunnen kijken hoe Derk de tuin te lijf ging. Ik ben nu aan mijn derde penicilinekuur bezig en eindelijk zie ik resultaat.
Vandaag liggen we bij Leen Schaap voor in Lelystad om de boot op het droge te leggen, het nodige onderhoud uit te voeren en ons klaar te maken voor het volgende avontuur. Het voordeel van het bezoek aan de Duitse Fisherfreunde was dat we daar gehoord hebben hoe zij de winter doorkomen; boot op het droge en met de camper of caravan door Zuid Europa.....

Ideetje?.. ehhhhhh. .
Dat is nu het voordeel van pensionado  zijn!

Kiel - Brunsbüttel - Cuxhaven

Tja, het NOK blijft mooi, veel zwanen, veel bloemen en kampeerauto's langs het kanaal. In Brunsbüttel aan gelegd naast een schip dat Geo - metingen uitvoert en aangaf dat ze 7 uur 's ochtends weer gingen varen. Wij waren dus op de hoogte maar al degene die er in de loop van de nacht nog tegenaan kwamen niet helemaal 😁. Dat viel dus even tegen maar gaf verder geen problemen.

Vanmorgen om 7 uur lagen we dus te dobberen voor de sluis en om 8.30 uur kwam eindelijk het witte licht. Na de sluis gingen we op het hoogtepunt van de stroom mee naar Cuxhaven waar we om 10 uur vast konden maken. Klaar om morgen naar Norderney te vertrekken.

Op weg naar Kiel?

Een winderig dagje in Stubbekøbing, maar droog dus prima om een dagje huis te houden. Even stofzuigen, wat wasjes gedraaid en verder alles gedaan wat mogelijk was om de rest van onze barre tocht zo goed mogelijk voor te bereiden 😆.

Vanmorgen om 6 uur vertrokken en bij iedere afslag naar een haven even overleggen of we door gaan of aan gaan leggen. Zonder tegenbericht kunnen we vanavond om 18 uur voor de sluis in Kiel liggen.

Stubbekøbing

Dagen zoals deze sla ik het liefste over. Om 6 uur  riep Derk dat hij de hond uit ging laten en dat als hij terug kwam de trossen los gingen. Ik had net nog tijd mijn ontbijt klaar te maken voor onderweg en toen gingen inderdaad de trossen los.

Het laatste stukje Hiddensee verliep vlekkeloos maar toen we het zeegat uitgingen door middel van een smalle geul zaten we ėn aan lager wal ėn er stond zo'n 26 knopen wind. Gut zei Derk verbaasd, ik heb het toch heus nagekeken en het zou zeker afnemen 😢.

Ik heb het nog 5 minuten uitgehouden en ben toen gestrekt gegaan op de bank en kwam weer een beetje bij onder de Deense kust. Ik heb helemaal niets met Denemarken en al helemaal niet met de Denen nadat er eentje me achterna zat met een geweer om mijn loslopende honden af te schieten. Vervolgens kwamen we met een storm een haven binnen en stonden er 3 exemplaren met hun handen in hun zakken te kijken hoe wij aan het worstelen waren en verrekten het een touwtje aan te pakken. Nee fout, aanpakken deden ze wel om het touwtje daarna achteloos uit hun handen te laten vallen en te kijken hoe wij zouden reageren.

De eerlijkheid gebied me om te zeggen dat vandaag wel iemand de touwtjes aanpakten, maar dat zal een uitzondering zijn.😕

Ok, we zijn dus nu in Stubbekøbing maar alleen omdat dit simpeler is om met westenwind weer terug in Kiel te komen!

Neuhof - Stralsund - Barhöft

We kwamen ongeveer 3 uur te laat voor de brugopening bij Stralsund zodat we nog 3 uur moesten wachten voor de volgende 😆. Om die tijd te verdrijven zouden we moeten vastknopen aan een griebuszooi en daar had Derk geen zin in. Hij vond het welletjes en had op de kaart een haventje gevonden met de naam Neuhof. Toen we aangemeerd waren begon opeens de zon te schijnen en had je het idee dat je wist hoe het paradijs er ongeveer uit moest zien.

We vonden een plekje naast de electra aansluiting en naast een bronwateraansluiting en zijn de volgende dag blijven liggen om de toiletslang weer gangbaar te maken en en passant onze trouwdag te vieren in het restaurant. Dat was lekker en na wat gedoe om de rekening (die niet van ons was en minder hoog!) zijn we weer naar de boot terug gegaan.

De volgende morgen bleek de inhoud van de provisiekast zijn absolute minimum bereikt te hebben dus hebben we het laatste uur naar Stralsund overbrugt en daar nog net een plekje weten te bemachtigen. Het weer was slechter geworden dus er kwamen alleen maar boten bij en niemand ging weg. En dan kom je eindelijk weer in een echte supermarkt met letterlijk alles wat je wensen kan 😉.

Ik was van plan zaterdagmorgen nog even terug te gaan maar Derks kriebels waren te groot om nog langer te blijven liggen en voordat we het in de gaten hadden waren we weer op weg naar Barhöft en bijna klaar om naar Denemarken over te steken 😢.

Peenemünde

Even na het eten klopte een Nederlandse mevrouw op de boot en vroeg of wij even wilden helpen de boot op een toegankelijker plaats te leggen voor de ambulance. Als het tot je doordringt wat ze precies vraagt ga je rennend de steiger over 😨. Haar man had een ongelukje gehad met een of ander stuk rubber  op de boot en was door de klap helemaal de kluts kwijt. Het ambulancepersoneel vond het niet ok om de man met brancard over de steiger te vervoeren, dus daar gingen we met een onbekende boot heen, de man afzetten, de vrouw vragen of ze alles bij zich had (en en passant zien dat hij geen schoenen aanhad en dat ook geregeld), en toen de boot weer samen terugbrengen en afsluiten. Op een onbekende boot kunnen we blijkbaar ook goed uit de voeten 😆. De man is opgenomen in het academisch ziekenhuis van Greifswald en mevrouw gaat met een huurauto heen en weer.

Vanmorgen na het ontbijt zijn we met de pont over naar Peenemünde gevaren en zijn we een ochtend zoet geweest in het Historisch Technische Museum, wat een beter woord is voor de Rakettenfabriek van Hitler. In deze voormalige krachtcentrale werden vanaf 1942 de V2's gemaakt, zo'n 2000 stuks per week. Op het schiereiland Peene werd dit technisch hoogstandje gemaakt door zo'n 10.000 mensen waarvan er 5000 op het terrein woonden en de rest dagelijks per trein werd aangevoerd. Alle technische mogelijkheden waren aanwezig omdat de krachtcentrale op dat moment de modernste was in Europa. Tevens werd heel veel aandacht besteed aan ruimtevaarttechnieken. Na de oorlog zijn uit deze fabriek 1800 mensen naar Amerika gehaald om daar mee te helpen met de ontwikkeling van het ruimtevaartprogramma. Behalve de krachtcentrale was op het relatief kleine eiland voorzien in havens, een vliegveld, aanvoer van steenkool en concentratiekampen.

Weer terug met het veerpontje zijn we over een klein plaatsje gegaan met de naam "Freest"  waarvan gezegd werd dat je daar de beste vis kunt eten van de hele Oostzee. Helaas, de pont ging door naar de jachthaven en wij waren van plan nog een stukje verderop richting Stralsund te gaan.

Swinemünde oftewel Swinouiscie ☺

8 uur varen naar Swinemünde en vervolgens met een niet geïnteresseerde havenmeester onderhandelen hoeveel water je met je havenpasje moet kunnen tanken. In eerste instantie besloot hij dat 300 liter ruimschoots genoeg was, terwijl ik zag dat ik ook een pasje kon krijgen voor meer. Geringschattend zei hij " hoeveel water kun je nu nodig hebben ". Ik: " 2000 liter". Hij deed er het zwijgen toe met een rood hoofd en gaf me het maximale aantal liters.
Ook het personeel van het haven restaurant was ongeïnteresseerd. Het enige dat er voor ons nog toe deed was de prijs en de kwaliteit. Voor het geld dat je in dat restaurant betaalt kun je niet zelf koken. 😢

De volgende dag de was weg gewassen en erop uit getrokken om het centrum te bekijken. Terug bij de boot was de Libera lll ook in Swinemünde en hebben we samen nog een rondje strand en boulevard gedaan. Dat gaf een ander beeld van het in eerste instantie nogal saaie centrum.

Vanmorgen zijn we uit Swinemünde vertrokken met bestemming het Onderzeebootmuseum van Peenemünde. De haven van Peenemünde was niet veel zaaks en we zijn overgestoken naar Kröslin, een grote marina, waarvandaan een pont naar het museum gaat.

Kolberg

Eventjes de hond uitlaten in Kolberg loop je recht in de armen van Michael en Jeanine,  leden van de Duitse Fisherfreunde, en aanwezig geweest in Laboe. Dat vroeg natuurlijk om een welkomstschnapps en alles wat daarbij hoort. Zijn weer wijzer geworden over onze nieuwe bestemming Swinemünde.

Vandaag Kolberg ingeweest en wat rondgelopen. Leuke stad om een paar dagen te kijken. Alles is gebouwd in baksteen; ook Kolberg hoort tot de zgn. hanzesteden.
Een moderne marina maar ze weten hier wel van prijzen. Even een wasje draaien  voor € 12, is 10 maal zoveel als we eerder ervaren hebben.  Ook water en electra gaan hier met munten. Ik draai gewoon op de boot. Altijd nog goedkoper dan op de wal in de wasserette. We komen weer in de buurt van de bewoonde wereld.

In het restaurant bij de haven heerst nog het Oosteuropa denken. Wat we oorspronkelijk bestelde bleek niet voorradig te zijn. Daar kwamen we na een tijdje achter. Vervolgens  bestelde ik goulash met aardappelperoggi en rode kool. Er werd geleverd zonder rode kool en toen ik daar wat over vroeg, zei de dame van de bediening dat ze geen rode kool hadden. Heeft u dan een alternatief vroeg ik (toen nog aardig) en ze herhaalde dat ze geen rode kool had. Misschien heeft u wat salade? vroeg ik.  Ze was uiterst verbaasd over mijn vasthoudendheid  en ging overleggen met de dame uit de keuken. Ik wist dat ze sla hadden want dat had Derk gekregen in plaats van de boontjes die op zijn menu stonden. Na een poosje, toen het eten bijna op was,  kwam er een bordje sla. De goulash was overigens voortreffelijk en de peroggi's ook. En ach zei Derk, ik heb dan wel geen braatkartoffeln gekregen maar een soort puree en daar zaten wel boontjes in. ...Als toetje kregen we "heet ijs met frambozensaus" wat uiteindelijk " ijs met lauwe frambozensaus " bleek te zijn, maar een held die daar nog iets over durfde te zeggen 😨.

Derk is nog even wezen kijken bij een oud marineschip dat deel uitmaakt van het Open Air Maritiem Museum en heeft daar gekeken hoeveel ruimte de mannen hadden.  Zo te zien heb ik meer ruimte in mijn keukentje dan zij..
😆