Boosterprik, Fuseta strand en visjes

Snel, gedisciplineerd en strak. Dat is de manier waarop er in Portugal gevaccineerd wordt. 

We gingen even kijken hoe dit hier ging, even vragen aan welke eisen je moet voldoen en voor we het wisten had Derk de booster te pakken. Ik mocht niet, was nog geen 65 😪.

Er stond een agent(je) de zaak te bewaken en we zagen hem één keer roepen dat er afstand gehouden moest worden. De groep ging meteen uit elkaar, zonder morren en zonder commentaar. (Net zoals het in Nederland gaat 🤣🤣🤣🤣🤣)

Gister zijn we naar het strand van Fuseta geweest met Yvon. Het was na 1 oktober, dus de honden mochten los. Even een lekker kopje koffie en thee gedronken en toen door na de camper voor een lekkere lunch BBQ. 

Het weer was grandioos. Do was aan de 15 mtr lijn, kon het water in en het zand op, zonder dat we het risico liepen dat hij een voorbijkomende fietser in zijn bil zou proberen te bijten. En ja, in Portugal komen fietsers over het strand. Snap je niet, maar toch doen ze het 🤪, met een bierflesje in hun hand lallend voorbij fietsen. Do heeft er tenminste een pesthekel aan. (Afstappen en "gewoon" lopen, zo hoort het 🤣🤣).

Afijn, zondag ging het goed!

Lekkere visjes vind je hier overal. Vlak bij de camper is een verbouwde garage waar ze wat stoeltjes in gezet hebben. De stoeltjes worden 's middags buiten op de stoep gezet, de ingebouwde BBQ aangestoken en de sardientjes die 's ochtends nog zwommen in de zee, worden heerlijk geBBQed op je bord gemikt. Glaasje witte wijn erbij,  salade erbij en dat voor nog geen €10 pp. Aanrader!

Tot na de jaarwisseling🌲🍾

Je leest het goed, we zitten hier zo fijn dat we besloten hebben hier een hele tijd te blijven. Prima temperatuur, ruimte volop en massa's lekkere visjes. Natuurlijk de beschikking over de ebikes, maar toch maar een autootje gehuurd. Nu gaan we plannen maken om de Algarve de komende tijd onveilig te maken. De laatste dagen zaten we bij tijd en wijle opgesloten tussen de onweersbuien door. Regendruppels, hagelstenen als knikkers, lichtflitsen als in een filmvoorstelling. Wij zaten rechtop in bed, maar Do lag rustig te slapen, die heeft nergens iets van gehoord. Wat een verschil met onze vorige honden, één lichtflits en je had gelijk twee klappertandende honden onder je dekens 🤣

Vandaag dus maar even schoon schip gemaakt; de was gedaan (en buiten gedroogd), de camper uitgezogen en gedweild en boodschappen gedaan. Hard werken moest beloond worden dus lekker garnaaltjes gesmikkeld.

De temperatuur bleef overigens prima!

Olhão

Plotseling uit Peniche vertrokken om wat dingen te regelen voor de camper in Loulé. Tja, en toen we daar eenmaal waren was de rit naar Olhão nog maar een peuleschilletje. Dit was de plaats waar we onze "overwintering" gepland hadden, dus Olhão here we are!

We werden verwelkomd met zonneschijn, een lekkere temperatuur en uiteraard met lekkere visjes.

Olhão is een gewone vissersplaats, 35 km van de Spaanse grens en nog niet zo toeristisch als andere plaatsen in de Algarve zoals bijvoorbeeld Albufeira en Portimão.

Je houdt ervan of je houdt er niet van.

Wij houden ervan 😍

Peniche

Geslaagd in onze missie. Dat betekent dat we op de verjaardag van Silvia bij Anko en Silvia aangesloten zijn in Peniche. Vooral op het laatst was het een kwestie van gas blijven geven, maar we hebben het gehaald 

Onderweg nog prachtig gekleurde herfstwijnranken gezien

en hebben we ons af zitten vragen waar al het water was gebleven uit de vele riviertjes die we onderweg tegengekomen zijn. Blijkbaar zijn de rivieren al lang opgedroogd, gezien het feit dat in de rivierbedding gewoon wegen aangelegd zijn en zelfs een enkel huis door een stoutmoedige Portugees gebouwd was.

 

Na aankomst was het tijd voor de Do-uitlaat-show. 🤪

Op de hoek van de straat vond ik een dierenwinkel. Ik ben even gauw naar binnen gelopen om te vragen of zij misschien de scaliborband tegen de beroemde en beruchte zandvliegen hadden. Do maakte in de tussentijd gebruik van de situatie door alle winkeldames om haar hondevingertje te winden en dankbaar de gulle gaven uit de petshop tot zich te nemen. 

Het afrekenen was een probleem, ik had mijn betaalpas niet bij me. Snel pas opgehaald, maar toen bleek dat ze alleen de portugese versie accepteerden. De dames wezen mij de dichtstbijzijnde bank voor cash aan en ik, in galop, de kruising over, naar de bank.

Mijn broek was wat aan de wijde kant geworden, mede door mijn veranderde (opgedrongen) eetpatroon en de pillen die de dokter voorgeschreven had om die ellendige bloedsuiker tegen te gaan. 

De knoop was blijkbaar uit het gat geschoten en daar stond ik opeens, bijna bij de bank, met mijn broek op mijn hielen . Het was best een toer om alles weer op te hijsen en erbij te kijken of er niets aan de hand was, terwijl Do een aanval probeerde uit te voeren op de lijn waaraan zij vast zat.

Broek opgehesen, hond de waarheid verteld, geld gepind, scaliborband afgerekend om daarna tot de ontdekking te komen dat Do gezien had waar de hondenkoekjes lagen. Ze weigerde de winkel te verlaten, nam snel nog een hap uit de koekjesvoorraad en gooide zich in haar inmiddels bekende tantrumhouding. Op haar rug! In de nee-stand!

Ik zweer  dat ze erbij lachte....😡

Ik ben uiteindelijk weer bij de campers gekomen en we zijn lekker uit eten gegaan om Silvia's verjaardag te vieren.

        🎶🎵 Hiep, hiep, hoera 🎶🎵

Douro Vallei

We vorderen op onze missie en zijn gearriveerd in Portugal. In de Douro Vallei. De vallei van mr. Sandeman, de grootste port - en sherrymaker aller tijden. ( Die man staat op iedere heuvel in de buurt in de verte te staren)

Voor het geval dat jullie nu gaan denken dat we een alcoholprobleem hebben, niets is minder waar. 

Wij volgen het boekje met de gratis camperplaatsen, als echte Nederlanders zijnde, en de beste CP's zijn heel toevallig bij de wijnboeren. 🤣🤣🤣. Dat je daar toevallig ook nog lekker in kunt slaan is mooi meegenomen.

Deze CP is in de Douro Vallei en dié kenmerkt zich door een subtropisch klimaat. Het hele jaar door kun je in een truitje buiten vertoeven. Hoe fijn is dat.

.

Na wat boodschappen gedaan te hebben in een echte Portugese Intermarché hebben we een plek gevonden in Péso da Regua, maar dan wel onder een brug 🤣

Als eerste een wandeling gemaakt langs de rivier met dat ongeleide projectiel. Dat schaap zit ook zo'n 4 à 5 uur in de wagen met een plasstop ertussen, dus die is dan echt aan een boel rotzooien toe. Tot vermaak van de wandelaars, maar vaak tot ongenoegen van de joggers en fietsers die soms nèt iets harder moeten lopen of fietsen.

Vaak gaat het gewoon goed 🤣🤣🤣

Het raadsel van Valladolid

Door de Pyreneeën met grauw somber weer. Alleen daar waar de toppen té hoog waren voor de mist, zag je het ware zonpotentieel🌞. We zijn op de goede weg.

Wat wel opviel tussen al die dorpjes door was dat de kerken gigantisch waren. De huizen met normale hoogtes konden qua hoogte wel vier keer uit de kerk, om van de oppervlakte maar niet te spreken. Soms bestond het dorp uit zo'n 5 huizen met een gigantische kerk. 

Afijn, op naar Valladolid. Hèt epicentrum van de Verdejo, de knisperende, strak droge witte wijn. Lekker!

Alleen, dan verwacht je toch ergens die druivenranken te zien. In de hele omgeving geen druif te vinden, en niet alleen omdat het hier ook een soort van winter is.

Vreemde jongens, die Spanjolen

We zijn geland in een voorstad van Valladolid. Een camperplaats van alle gemakken voorzien, tegenover een tennisbaan. Heel netjes, maar wel in ons uppie.

Als Hannibal...

Op weg naar Spanje. Ijzerenheinig de Route National aanhouden, wat deel een succes was en deels niet. Lees nog even mijn schrijfwerk na over Poitiers, vermenigvuldig dat met een paar getallen en dan weet je hoe erg Bordeaux, Bayonne, Saint Luz en San Sebastian waren. Dwars door het Baskenland, dat was toch leuk? Waarom zou dat leuk zijn? Dwars door Friesland is nou ook niet echt adembenemend. Ik heb even uitgezocht waarom die Basken zo recalcitrant waren. Een vrije natie die in het verleden òf door de Fransen òf door de Spanjolen veroverd werden, met mooie beloften gepaaid, maar uiteindelijk gewoon verdeeld werden tussen de rwee staten. What's new? De Basken hebben de ETA opgericht om hun vrijheid terug te krijgen. De Friezen zijn in het verleden niet verder gekomen dan met hooivorken en scheppen de vijand tegemoet te treden. O ja, ze hebben Bonifatius ook nog vermoord. Geen van beiden had uiteindelijk geluk. Wèl hebben ze beiden een eigen taal. Wees er blij mee. Als we iedereen die een eigen taal heeft als inwoner van een onafhankelijke staat moeten beschouwen kunnen we nog wel even...

Brabanders, Groningers, Amsterdammers en Hagenezen bijvoorbeeld.

Uiteindelijk heeft die route national zo lang geduurd dat we uiteindelijk in San sebastian een camperplaats (cp) zijn gaan zoeken. Op weg daar naar toe, nog 700 meter te gaan, misten we door de drukte  de juiste straat. De navigatie zou wel helpen en gaf een nieuwe route naar de cp aan van 10 km.

Daar hadden we echt geen zin meer in, zijn San Sebastian ontvlucht, staan nu ergens op een verschrikkelijke cp, maar als je de trap afloopt.....wow  een schitterend wandelpad naast de rivier.

Vignoble Bertinerie

Een lange rit. Het ergste was dat we recht door het centrum van Poitiers moesten. Alle lichten rood, op rotondes het verkeer van alle kanten, maar dat veranderde snel tot we op RN 10 kwamen. Een vierbaans weg, 200 km recht tot aan Bordeaux. Het enige nadeel was dat het verboden was met meer dan 3,5 ton in te halen. De omschrijvingen op de verkeersborden waren lang èn in het Frans. Die hebben we dus genegeerd. 🤣🤣 In een treintje van vrachtwagen rijden was het ook niet.

Het beste was het toetje op het einde, een camperplaats op een heuse wijnboerderij. Dat wordt genieten 🍷🍷

Chartres

Rustig over de Route National richting Bordeaux in plaats van blazen over de tolwegen. Het maakt verschil, de tolweg gaat sneller, de RN is plezieriger en je ziet er meer,

de graanschuur van Europa, afgewisseld voor diegene met historisch besef de loopgraven uit de eerste wereldoorlog bij de Somme plus zo af en toe een kathedraal.

Die van Chartres zag je al van heel ver.

We staan nu op een parkeerplaats met uitzicht op de kathedraal (die blijkbaar een lichtshow geeft gedurende de avond, en een wandelpad naast de rivier die richting kathedraal loopt. Leuk voor de hond, wandelen en zwemmen en onderwijl wat keeten met andere honden. Helaas spraken ze Frans....dat was even wennen 🤪

Life on the slow lane 🤣

Een aantal weken geleden kwam er opeens een whattsapje van Anko: eind oktober vertrekken wij naar Porto en de Algarve, hebben jullie nog plannen? Het bericht werd ''s avonds zonder enig commentaar ontvangen. Pas de volgende morgen kwam de reactie...

                      IK WIL OOK.

We moesten nog het een en ander regelen, maar afgelopen vrijdag stond de wagen klaar voor vertrek. Een omweg gemaakt via Haaksbergen voor een 24 urige oppasbeurt met pannenkoeken voorzien van spek en stroop, en om 13 uur was het zover. De motoren werden gestart en we waren op weg naar het zonnige zuiden.

Vandaag hebben we het (hopelijk) drukste deel met wegwerkzaamheden van de route achter ons gelaten, Antwerpen en de Franse grens. We staan nu idyllisch in een Frans park ergens in Lens. Morgen weer een dag

Zonnig Zuiden, we komen er aan!