Op weg naar huis

Dwars door het zuiden van Spanje heen. Stukje bergen en heel veel olijvenbomen. Naarmate je dichter bij de overkant kwam ook veel amandelbomen. In Salina een CP opgezocht die omgeven bleek door amandelbomen en langs de kant stond in het wild tijm en marjolein. Jammergenoeg precies langs het honden wandelpad, dus waarschijnlijk niet al te fris.

Derk stelde lief voor in het aangrenzende dorpje te gaan eten. Helaas was op woensdag alles dicht behalve de plaatselijke kroeg We hadden al tot 8 uur gewacht, de tijd dat de restaurants en kroegen 's avonds opengaan, dus toen de waard voorstelde een pizza te maken hebben we dat met graagte geaccepteerd. Zo'n pizza heb ik nog nooit gehad! Het beleg was zo dik dat het leek alsof je een dubbele boterham aan het eten was. Heerlijk, maar wat lag die zwaar op de maag 's nachts.🤢

Daarna door naar Pego, een plaatsje ter hoogte van Denia. Daar wonen Carien en Ron. De laatste was een collega van Derk zo'n 37 jaar geleden. Ze kwamen elkaar weer tegen op Facebook en toen we toch in de buurt kwamen hebben een leuke middag en avond doorgebracht midden tussen de sinasappelvelden. Hele smalle weggetjes en alleen met stuurmanskunstig vakmanschap van Derk zijn we uiteindelijk op hun erf beland.

Daarna door naar l"Aldea om daar de avond en nacht door te brengen op een mooie nieuw aangelegde CP.  Morgen de spaans- franse grens over....

Een dreun op zijn neus had hij eigenlijk moeten hebben

Gisteravond ging Derk nog even een rondje maken met Do. Na 2 minuten was hij terug, was zijn mobiel vergeten. Ik kon het niet laten: "Ga je weer bellen dan?", temeer hij de hele dag bezig geweest was met zijn telefoon en laptop vanwege een vergadering. Hij loopt weg en na een tijdje gaat mijn telefoon over. Een geintje  dacht ik nog.

Derk zegt dat hij achter een vent aanzit die hem gepasseerd was en tegelijkertijd Do een brandende sigarettenpeuk in zijn neus gestopt had. Op mijn vraag waar hij zat, zei hij "vlakbij".

Ik vloog naar buiten en trof Derk aan op het paadje dat naar de camper leidt. We hoorden een schuifdeur open en dicht gaan, en Derk zei " ik heb hem".

Hij gaf mij de lijn met Do en sprak de man uiterst beheerst toe. De man stond wat dom te dansen en te grinniken en bleek òf straalbezopen òf zwaar onder de drugs. Derk maakte een foto van hem, wat hij heel vermakelijk vond en hij verdween weer in zijn hok. Derk is daarop richting beveiliging gelopen en heeft een klacht tegen hem ingediend. Ze bleken hem in ieder geval te kennen. Wat ermee gebeurd? Geen idee, maar eigenlijk had hij een behoorlijke tik op zijn neus moeten hebben. Alleen dat doe je niet hè?

Overigens, met Do is alles goed...

2022, nieuw jaar, nieuwe kansen

Het nieuwe jaar gevierd op de berg bij Jan en Yvonne. Wat een schitterende plek is dat toch met een grandioos uitzicht. De avond doorgekomen met lekkere hapjes  een kaartspel (phase 10) en om 12 uur het vuurwerk wat ook hier in Portugal verboden is. Dat was het voordeel van een berg, je ziet alles wat zich beneden afspeelt 🤣

3 januari was D-Day, de dag dat ik uiteindelijk mijn booster kon krijgen in Portugal. Ik heb 3 wachtkamers gezien. De eerste om de prikhal in te komen en daar te zien dat locals altijd voor gaan, de tweede wachtkamer om je gegevens te controleren en dan neergezet te worden totdat je opgeroepen wordt, en àls je dan opgeroepen wordt kom je in de derde wachtkamer waar je moet wachten om geprikt te worden. De vierde wachtkamer,  die van 15 minuten wachten, heb ik overgeslagen. Daar stond iemand met een geweer de mensen te bewaken zodat ze hem niet zouden smeren. Dat heb ik weten te omzeilen met een toiletbezoek met een uitgang naar 2 kanten 🤣.

Het is en blijft een ex dictatuur, maar de mensen zijn heel vriendelijk 🤣🤣🤣.

Inmiddels is een vriendinnetje van Do ook hier op de camping aangekomen en dat betekent voor haar grote lol.

Tes is een Griekse en exact een jaar jonger dan Do en ze zijn prima aan elkaar gewaagd.

En ondanks dat we hier voor de vierde keer zijn wisten haar baasjes, Lex en Lynn, ons toch nog een onbekend stuk van de Ria Formosa richting Fuseta  (het natuurgebied) te laten zien.

Daar waar we met onze 4x4 het hele achterland via de bergweggetjes gezien hebben, hebben we gisteren de kust bij laagwater bezocht. Dat was gaaf. Bij hoogwater loopt het water tot aan de bebouwing en bij laagwater ontstaat er een soort waddengebied waar je hele einden kunt wandelen.

Morgen nemen we het stuk wat recht voor Olhão ligt. Gaan we de eilanden verkennen met een bootje.