Wat wel opviel tussen al die dorpjes door was dat de kerken gigantisch waren. De huizen met normale hoogtes konden qua hoogte wel vier keer uit de kerk, om van de oppervlakte maar niet te spreken. Soms bestond het dorp uit zo'n 5 huizen met een gigantische kerk.
Afijn, op naar Valladolid. Hèt epicentrum van de Verdejo, de knisperende, strak droge witte wijn. Lekker!
Alleen, dan verwacht je toch ergens die druivenranken te zien. In de hele omgeving geen druif te vinden, en niet alleen omdat het hier ook een soort van winter is.
Vreemde jongens, die Spanjolen
We zijn geland in een voorstad van Valladolid. Een camperplaats van alle gemakken voorzien, tegenover een tennisbaan. Heel netjes, maar wel in ons uppie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten