Stubbekøbing

Dagen zoals deze sla ik het liefste over. Om 6 uur  riep Derk dat hij de hond uit ging laten en dat als hij terug kwam de trossen los gingen. Ik had net nog tijd mijn ontbijt klaar te maken voor onderweg en toen gingen inderdaad de trossen los.

Het laatste stukje Hiddensee verliep vlekkeloos maar toen we het zeegat uitgingen door middel van een smalle geul zaten we ėn aan lager wal ėn er stond zo'n 26 knopen wind. Gut zei Derk verbaasd, ik heb het toch heus nagekeken en het zou zeker afnemen 😢.

Ik heb het nog 5 minuten uitgehouden en ben toen gestrekt gegaan op de bank en kwam weer een beetje bij onder de Deense kust. Ik heb helemaal niets met Denemarken en al helemaal niet met de Denen nadat er eentje me achterna zat met een geweer om mijn loslopende honden af te schieten. Vervolgens kwamen we met een storm een haven binnen en stonden er 3 exemplaren met hun handen in hun zakken te kijken hoe wij aan het worstelen waren en verrekten het een touwtje aan te pakken. Nee fout, aanpakken deden ze wel om het touwtje daarna achteloos uit hun handen te laten vallen en te kijken hoe wij zouden reageren.

De eerlijkheid gebied me om te zeggen dat vandaag wel iemand de touwtjes aanpakten, maar dat zal een uitzondering zijn.😕

Ok, we zijn dus nu in Stubbekøbing maar alleen omdat dit simpeler is om met westenwind weer terug in Kiel te komen!