Het is weer zover! 's Nachts rillen en je verstoppen onder 2 spreien, een dekbed en een wollen deken. Derk op zoek naar de thermometer, viel mee 37,5, maar bij het wakker worden 39,6. En jawel, een rode plek op mijn been die naar mij schreeuwde: surprise, daar ben ik weer! Wondroos!
Op zoek naar een dokter. In eerste instantie een fancy praktijk waar wel een assistente was maar geen dokter en in tweede instantie besloot Derk ambulance te spelen en bracht mij naar de ambulance-ingang van het ziekenhuis in Faro. Dat werd een dagvullende bezigheid. De wondroos was heel snel geconstateerd maar toen een bloedonderzoek, een pijnstillend infuus en toe een antibiotica infuus.
Ze laten hier niets aan het toeval over. Wat was ik blij dat we naar het ziekenhuis zijn gegaan! Na de pijnstillers voelde ik me gelijk een stuk beter en ik neem aan dat ik een paardenmiddel krijg nu met het volgende infuus. Het ziekenhuis is oud en heel erg gedateerd maar de mensen hier zijn geweldig aardig met hun halfbakken Engels. Penicilline mee naar de caravan en over 3 dagen, als het niet beter gaat, terugkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten