Man, wat had ik hem zitten! Ik zag mezelf al weer boven de wc hangen op de veerboot. Achteraf was nòch de wind, nòch het invoeren van de hond een probleem.
De overtocht was smooooth, met wat kleine hobbeltjes, het invoeren van de hond bleek een eitje, alleen het invoeren van de camper...
dat bleek een gigantisch probleem als je je kentekenbewijs NIET bij je hebt.... Na het röntgenapparaat volgde de douane.
Alle pasjes waren thuis uitgezocht en terug gestopt in Derks portefeuille en prominent aanwezig was het kentekenbewijs van de Toyota 😳. Alles uitgelegd aan de douane en op hun advies met de bus naar de politie in Tanger. Helaas met het verkeerde verhaal. Toen de man hoorde dat het thuis lag was hij er meteen klaar mee. "Dan laat je het maar opsturen met DHL" en Derk keerde onverrichterzake terug op het transitterrein. Uiteindelijk vond hij een opperhoofd van de douane die hem geloofde op zijn blauwe ogen en hem een invoervergunning gaf voor twee dagen mits zijn kentekenbewijs opgestuurd zou worden. Lang leve onze buurvrouw Erna die zo lief was het te zoeken en morgen met DHL mee te geven. Dat scheelt drie dagen opgesloten zitten op het transitterrein of teruggestuurd worden naar Spanje.
(Stel je nou toch voor dat het mij overkomen was 🤣🤣🤣)
Daarna zijn we met een rotgang het terrein af gegaan, naar de camping voor vannacht om een lekker glas wijn in te schenken en bij te komen van dat douanegedoe. Zover zijn we niet gekomen. Het openen van de koelkast gaf heel andere problemen
en het halen van een simpel telefoonkaartje duurde slechts 2 uur.
We moeten nog een beetje wennen aan Marokko 😨
Geen opmerkingen:
Een reactie posten