4x4 rond Tafraout

Vanmorgen om 9 uur opgehaald voor een  tour rond de bergen van Tafraout.

Over 72km hebben we zo'n 6 uur gedaan, minus een wandeling door een oase en een lunch bij iemand in de achtertuin.

Die bestond uit een couscous met kip, overigens heel goed smaakte gevolgd door vers fruit 🍌🍊en de altijd aanwezige zoete muntthee.

😥

Morgen hamamtijd 😉

Via zilverstad Tiznit naar Tafraout

Tja, de titel zegt het al. Vanaf onze laatste strandplaats ( ipv de eerder genoemde standplaats 🤣) zijn we naar Tiznit gereden. Onderwijl even getankt en moeten wachten totdat de voorruit schoon genoeg was. De eerste poging mislukte, daarna werden er glassex, water en kranten ingezet. Maar het resultaat mocht er wezen! Toen door naar de zilversouk, waar ik mooi mijn slag heb kunnen slaan.

Het zilver wordt keurig afgewogen en geeft nauwelijks ruimte voor het befaamde afdingen. Als je afdingt, wegloopt en ze komen achter je aan, krijg je een goede prijs. Doen ze niets, zit er geen ruimte meer in....

Daarna dwars door de bergen, in dit geval de AntiAtlas, naar Tafraout.

Een schitterende rit van hoge toppen tot dalen met palmbomen, slaperige stadjes tot dwars met de camper door de markt. Als je iets wil kopen, gewoon stoppen, doet er niet toe of er mensen achter rijden. Ze doen het ook bij jou!

In heel Marokko uitsluitend aardige mensen ontmoet.

Op deze camping blijven we 3 nachten. Morgen met 4c4 wagens een rit door de woestijn?

Sidi Wassay Beach

Dwars door Agadir op zoek naar een winkel die ook drank verkoopt. Niet dat we droog staan, maar waar we straks naar toe gaan wordt het absoluut niet verkocht. Daar woonden in het verleden geen Fransen. Het is simpel. Marokkaanse wijn, bier etc werd/wordt gemaakt en verkocht door de Fransen in dit islamitische land en als Marokkaan kun je dat dan ook kopen. Je moet er wèl goed naar zoeken want het is verstopt. Vaak op de kelderverdieping  met de roltrap naar beneden, uit het zicht 😳. Helaas was de winkel waar wij het zochten net opgeheven, dus dat was jammer van het bier. Gelukkig had een medereiziger nog wel 6 blikjes voor ons 😉.

Agadir werd klaar gemaakt voor de rondtour van de koning.

Alles was behangen met vlaggen, de rotzooi verstopt achter opgetrokken schuttingen van tentdoek. Dusdanig dat als je vervoert wordt in luxe auto je het niet kunt zien 😳

Uiteindelijk beland in de laatste strandplaats van deze tour; Sidi Wassay.

Zelfs Puck is nog op het strand geweest. Hij kwam met moeite het strand op en af, werd zelfs een stukje gedragen tegen een zandheuvel op, maar genoten heeft ie 😍

Vandaag zijn de enthousiaste vogelaars (daar zijn ze weer 🤪🤣) op toer naar het Parc National de Souss Massa, een parc langs de oevers van een getijderivier de Massa, waar zoet en zout water elkaar ontmoeten en de winters zacht zijn. Ideaal voor trekvogels! Standplaats van de Heremietibis...

Auorir

Stadje 15 km ten noorden van Agadir. Een schitterende route afwisselend door de bergen en langs de kust.

Opvallend waren de grote hoeveelheden Franse campers. Af en toe zat je in gesloten in een franse kolonie; 

een aantal campers vóór je en een aantal achter je. Zo af en toe kom je een sympathieke Fransoos tegen waar je een babbeltje mee kunt maken maar over het algemeen is het (plat gezegd) rotvolk hier in Marokko. Ze lijken even vergeten te zijn dat ze sinds 1956 hier niets meer te zeggen hebben 😳.

Wij zijn nu in de streek van de araganolie en zagen de geiten zich tegoed doen aan het vruchtvlees van de araganbessen. Ze poepen de notenpit weer uit die gebruikt worden voor de olie. Het mes snijdt dus aan 2 kanten 🤪; veevoer plus commerciële olie...

Naast de camping ligt een hondenuitlaatplaats. Daar kwam ook een dromedaris even kijken of er iets te eten was. Mazzel voor haar liep er een Franse dame met groenteresten rond. Ze strooide wat voor haar neer en ze begon  met smaak te eten. Opeens was daar de jonge herder van de kudde die het er absoluut niet mee eens was en met een stok op de dromedaris begon in te slaan. Een daar aanwezige oudere Berber reageerde als door een wesp gestoken en greep de herder vol bij zijn oren en begon te draaien 🤢 terwijl hij hem het één en ander onverstaanbaars toevoegde. De herder koos eieren voor zijn geld, stamelde wat en verdween uit het zicht. Wij stonden stomverbaasd te kijken en de oudere man sprak ons aan. Hij vertelde dat de dromedaris "met jong" liep, op zoek was naar eten en dit vaak vond rond de camping. Hij vond dat de herder humaner met zijn kudde om moest gaan. Als hij niet goed voor zijn kudde zorgde, kon en mocht hij ook niets van ze verwachten. Hij gaf heel duidelijk aan dat een dromedaris een kapitaal vertegenwoordigde en dat alleen door goed voor ze te zijn de Berbers dat kapitaal ook konden incasseren. Volgens mij was de herder nog niet klaar met hem 👍.

Zo kan het opvoeden dus ook!

Op de camping veel handelaren in groente, fruit, stoffering en oliën. Wij konden een inloopmat en een zonwering scoren voor ééntiende van de geldende Europese prijs.  En dat was weer mooi meegenomen.  De handelaar in groente had aan ons zeker geen klant. Waar een tros bananen in het dorp 4 dirham kostte, vroeg hij er 2km verderop 40 voor. Hij dacht waarschijnlijk even snel van zijn voorraad af te kunnen komen bij die gekke toeristen. Zo gek waren we heus niet...🍌🍌

 Morgen weer een stukje verder naar een pleisterplaats voor een aantal dagen.

Essaouira

De ene dag naar het stadje zelf. Veel gelopen en uitgenodigd door lokale verkopers om hun waren te keuren 🤣. Met Dick en Reini de grondbeginselen geleerd van Geo caching en drie caches gezocht, waarvan 1 op z'n plek en twee caches opnieuw aangemaakt

Daarna de haven in en het aantal katten geteld 🤣.

Tot dusverre zijn we geen Marokkanen tegen gekomen die een hekel aan dieren hebben. De katten in de haven zien er weldoorvoed uit, net als de honden. Hooguit staan ze wat onverschilliger tegenover de dieren. De dieren zijn hun handelswaar en gereedschap. Daar ben je dus zuinig op.

Vandaag naar de weekmarkt. De Had Draâ. De mannen zijn daar in de meerderheid. De enige vrouwen waren de Europese 🤣. De Marokkaanse vrouwen waren thuis. de mannen deden de boodschappen, verkochten hun waren en kochten de kleding voor de vrouwen😨

Daarna nog even een terrasje leeg gemaakt...de eigenaar joeg zijn klanten weg om ruimte te maken voor ons. Waarschijnlijk was de prijs die hij voor zijn koffie vroeg hoger dan wat hij kreeg van de Marokkanen😳

via Safi naar Essaouira

Een tussenstop in Safi wat bekend is door zijn pottenbakkers die nog op ambachtelijke wijze hun waren maken.

De wagens stonden geparkeerd op het parkeerterrein van een grote supermarkt waarvandaan we taxi konden aanhouden om in de pottenbakkerswijk te komen.

Een moderne supermarkt met overigens ook rare dingen 🤢.

Van daaruit via de snelweg (🤪) door.

Er gebeuren vreemde dingen op die snelwegen; het is heus niet zo raar wat de Marokkaaanse medemens in Nederland op de snelweg denkt te mogen doen...

Markt midden op de snelweg, met ezelwagentjes op de snelweg en met schapen in de bestelwagen..

We blijven nu een paar dagen op stok om bij te komen 🤣

Oualidia

Via de kustweg 😉 80 km naar het zuiden richting Oualidia.

Opeens ben je dan in het "echte" Marokko.

De koeien zijn een dermate kostbaar bezit dat ze aan een touwtje uitgelaten worden langs de kant van de berm. Toch zijn het maar magere scharminkels.

Vannacht staan we op een camperplaats langs de zee. Het idee was de honden lekker langs het strand te laten lopen, maar gezien het weer lijkt me dat een veel minder idee.

Gisteren zou de regendag zijn, maar toen heen drup gezien, vannacht wat kleine buitjes

en nu werkelijk noodweer....

Gelukkig is het avondeten al besteld en wordt vanavond afgeleverd bij de camper.

Derk was een eindje gaan lopen vóór de regenbui en is gaan schuilen in een café.

Hij vroeg de baas van het café om een taxi te bellen.

Hij wist wel een vriendje.

Die kwam met aan auto direct van de schroot; 2 deuren deden het nog, je zat niet droog, hij had masr 1 ruitenwisser en de voorruit besloeg.

De rest was voorspelbaar..... zag de ketting naar de camperplaats niet met als gevolg een kapotte voorruit en door het harde remmen ligt de voortrein er scheef onder. Kan meteen teug naar de schroot. 

Maar weer veilig terug en nu een zware onweersbui om de auto’s weer schoon te wassen van de rit via de binnenlanden.

Alles verloopt dus volgens plan 😂

El Jadida

Geen interesse in Rabat en Casablanca, dus over de Marokkaanse tolweg zo'n kleine 300 km naar beneden naar El Jadida. De tolwegen zijn niet duur maar levensgevaarlijk 🤣. Je loopt kans een wandelaar die door de berm loopt, al dan niet met schapen, voor je wielen te krijgen, een koe die denkt dat het gras aan de andere kant van de weg groener is, of een groep zwerfhonden. Dan heb je nog de vrachtwagenchauffeurs die de eentonigheid van de snelweg doorbreken door het spelen van videospelletjes😨 plus de autorijdende vaders en moeders die meer met hun kinderen bezig zijn dan met de weg. 300km oppassen dus. Je komt onderweg super deluxe villa's tegen en de meest armoedige krottenwijken. Zo af en toe weet je niet hoe en waar je kijken moet.

El Jadida is een middelgrote kustplaats mat een Portugees hart.

Je treft een vreemde mengeling van authentieke Berbers en moderne Marokkanen. Natuurlijk ook de jochies die niet op zouden vallen in Nederland met hun gestileerde vetkuifies 🤣. Overal zijn ze tot dusverre vriendelijk, bereidwillig je te helpen (ook zonder fooi🤣) en over het algemeen vriendelijk tegen honden 😳

Het Portugese oude dorp bevat een oude waterput die 5000m2 water kan bevatten

veel winkeltjes met zooi en een schitterend terras dat uitkijkt over de haven en het oude dorp.

Terug met de taxi voor omgerekend 1€50. Niet gek toch? En als sluitstuk werd Derks kentekenbewijs keurig afgeleverd op de camping in 48 uur.

Postnl levert sneller in Marokko dan in Nederland 👍

Moulay Bousselham

Voor Marokko een topcamping langs de kust,  in Europa zou het als slecht gekwalificeerd worden. Moulay is een vissersplaatsje waar je eigenlijk alleen Marokkanen wonen en leven en verder wat loslopende campinggangers. 100 km vanaf de westerse wereld en opeens midden in Marokko. Vriendelijke mensen die goed ingespeeld zijn op de bezoekende toeristen en die zich daarmee niet in hun voet schieten 😉.

Ik kocht een sandwich voor 16 dirham en wilde afrekenen met een biljet van 100 dirham, omgerekend zo'n 10 euro.  Dit was een probleem voor deze Marokkaan. Terwijl alles hier cash afgerekend wordt, kon hij dit niet wisselen. Hij besloot er het beste van te maken en gaf mij de sandwich mee met de mededeling dat ik kon betalen als ik toevallig weer eens langs kwam. Natuurlijk ga je dan meteen betalen als je je geld gewisseld hebt. Ik gaf hem 20 dirham en zei "Laat de rest maar zitten", maar daar wilde hij niets van weten. Ik kreeg de (omgerekend) 40 eurocent terug of ik wilde of niet. Daar was hij te trots voor!

Hoe anders was de visser die zijn vis kwam venten bij de camper. Hij bood 6 vissen aan voor 100 dirham, maakte nog 2 extra schoon en wilde toen het dubbele vangen. Na wat heen en weer gepraat en vriendelijk blijven glimlachen hielden we het uiteindelijk op de originele deal, maakte hij de visjes schoon en verdween vriendelijk lachend. Ach, je kunt het proberen toch? 😉

Morgen 300 km verderop naar El Jadida.

Marokko? we hebben het gehaald...

Ik heb de hele nacht wakker gelegen en geluisterd naar het huilen van de wind

Man, wat had ik hem zitten! Ik zag mezelf al weer boven de wc hangen op de veerboot. Achteraf was nòch de wind, nòch het invoeren van de hond een probleem.

De overtocht was smooooth, met wat kleine hobbeltjes, het invoeren van de hond bleek een eitje, alleen het invoeren van de camper...

dat bleek een gigantisch probleem als je je kentekenbewijs NIET bij je hebt.... Na het röntgenapparaat volgde de douane.

Alle pasjes waren thuis uitgezocht en terug gestopt in Derks portefeuille en prominent aanwezig was het kentekenbewijs van de Toyota 😳. Alles uitgelegd aan de douane en op hun advies met de bus naar de politie in Tanger. Helaas met het verkeerde verhaal. Toen de man hoorde dat het thuis lag was hij er meteen klaar mee. "Dan laat je het maar opsturen met DHL" en Derk keerde onverrichterzake terug op het transitterrein. Uiteindelijk vond hij een opperhoofd van de douane die hem geloofde op zijn blauwe ogen en hem een invoervergunning gaf voor twee dagen mits zijn kentekenbewijs opgestuurd zou worden. Lang leve onze buurvrouw Erna die zo lief was het te zoeken en morgen met DHL mee te geven. Dat scheelt drie dagen opgesloten zitten op het transitterrein of teruggestuurd worden naar Spanje.

(Stel je nou toch voor dat het mij overkomen was 🤣🤣🤣)

Daarna zijn we met een rotgang het terrein  af gegaan, naar de camping voor vannacht om een lekker glas wijn in te schenken en bij te komen van dat douanegedoe. Zover zijn we  niet gekomen. Het openen van de koelkast gaf heel andere problemen 

en het halen van een simpel telefoonkaartje duurde slechts 2 uur.

We moeten nog een beetje wennen aan Marokko 😨