Het treinavontuur begon in Fegyvernek. Hulp bij het aanschaffen van de treinkaartjes kregen we van Helen die een aardig woordje Hongaars spreekt. Aan het begin kostte de reis 900 flt, tussendoor 5600 flt en we hebben het uiteindelijk af kunnen maken op 2800 flt. Geen logica in te ontdekken 😳 behalve dat er een 65plus tarief gold voor de stoptrein die vandaag niet zou gaan, en niet voor de intercity die we dan wel moesten nemen. Kun je het nog volgen? Zelfs Helen snapte de dame achter het loket niet meer en na ongeveer een kwartier overleggen zei ze "betaal maar, beter wordt het niet" 🤣
Op het perron stond een heer te zwaaien met het beroemde spiegelei en achter in de trein hing iemand uit de trein te gebaren dat hij het begrepen had.
Om met de trein mee te mogen hadden wij een coupé- met stoelnummers toegewezen gekregen. Helaas had iemand anders hetzelfde stoelnummer toegewezen gekregen, die zich prinsheeijk geinstalleerd had en niet van plan was op te staan. Nou snap ik dat heus wel, maar op de tweede stoel stond haar bagage en die had géén stoelnummer toegewezen gekregen. Uitermate gepikeerd dat ik toch bleef aandringen werd na zo'n minuut of 10 de koffer verwijderd en was één stoel gered. Een tweede stoel was een stukje verderop nog vrij dus we konden de reis in ieder geval vervolgen.
Her geheel maakte een Oostblokindruk uit de jaren 60, behalve de conducteur. Dìe had de modernste infraroodapp op zijn telefoon om de kaartjes te controleren. Dat dan weer wel.
Anderhalf uur door een ruimte waar je gemakkelijk 20 km ver kan kijken. Kleine dorpjes en weer opnieuw grote lengtes. Het is niet voor niets dat je veel geld kunt krijgen als twintiger als je alleen maar aangeeft dat je van plan bent meer dan 2 kinderen op de wereld te zetten...
In Boedapest betreed je de echte wereld weer, haal je de auto op en mag je weer 50 jaar terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten