Eastermar te voet

Nadat we gisteravond via het zandpad naar het meer zijn gelopen, leek Eastermar de moeite waard om een extra dagje te blijven.  Zoveel moois, daar moest er meer van zijn. Na ontbijt, mail (!🤣), en nog wat andere huishoudelijke zaken was het "wandelschoenen aan" en lopen maar.

Af en toe wat gesprekjes met de plaatselijke inwoners die daar ook met hun hondjes liepen, beetje om je heen kijken en Do behoeden voor de vieze slootjes en het schrikdraad, loop je snel wat kilometers weg. In 't Heechsân (Hoogzand), samen met o.a. Eastermar behorende tot de gemeente Tysjerksteradiel, stond een wel heel apart kerkje,

met een nog aparter hek. Het hek was voorzien van allerlei symboliek van tijd, dood en leven; een gevleugelde zandloper, een schedel met gekruiste beenderen,  gekruiste zeisen en een in zijn staart bijtende slang. Respectievelijk de vervliegende tijd, de kortstondigheid van het leven, het teken van de dood en het eeuwige leven. Nogal een 'zwaar' hek dus 

De kerktoren zelf was overwoekerd met klimop wat staat voor vriendschap tot in de dood en het vasthouden van herinneringen.

Even verderop stond Frieslands trots, het oudste inheemse raspaard, de Friesian.

Verscholen tussen inmense eikenbomen vol met enorme kraaiennesten stond kerk nummer 2.

Tikje luguber voelt het wel als ze schreeuwend van boom naar boom vliegen 

Genoeg gezien.....😉

Wandeling afgesloten met een biertje en Easermars specialiteit....droge worst op turf gestookt....jammie, jammie....