Toul

Vanmorgen in de zon alle milieuregels van Köln aan onze laars gelapt. Erin komen gisteren via de transitzone was geen enkel probleem, eruit was een probleem van een geheel andere orde. Zelfs de routeplanner gaf aan dat hij er geen gat meer inzag en ging in staking. Toen maar doodgewoon langs de noordelijke oever Köln bekeken. War sehr schön. 😉

Hopen dat ze ons niet geflitst, gescand of wat dan ook hebben. Scheelt al gauw zo'n 80 euro.

Buiten Köln ging het zonlicht uit en reden we een aardig mistig landschap in.

Zo reden we Luxemburg is, miste het enige tankstation en daarmee de mogelijkheid om Puck even uit te laten, die dat aangaf door zielig te gaan zitten janken. Het janken werd hijgen, een teken dat het bijna mis zou gaan. Wij zochten met de moed der wanhoop een afrit of een "P" en reden vol de file in....😨.

Na 700 lange, lange meters een afrit gevonden en kort daarna ook de zo gewenste "P"....

Opeens scheen daar de zon en bleken we voor het Amerikaanse Oorlogs kerkhof te staan. 

Na het broodnodige rondje met Puck, de koffie en de roggeknar zijn we op bezoek gegaan. Fascinerend om te zien.

De bewaking bestond uit 2 mannen met schietgerei paraat. Ze vertelden dat dit sinds 2 jaar zo was en wensten ons een goede reis na afloop. 

Daarna nog zo'n 100 km, weer opnieuw in de mist (!) op weg naar Toul in de Lorraine. Daar tussen verschillende andere Nederlanders,  op weg naar de zon en op weg naar huis, ons klaargemaakt voor de nacht (Na natuurlijk eerst nog even wat éclairs gescoord te hebben voor bij de koffie)