Langzamerhand moesten we toch weer noordwaarts en ik herinnerde mij een camping uit een heel grijs verleden. Eentje waar de kinderen uit de auto werden geladen en dat je dan moeite moest doen ze weer terug te zien. Niet vanwege de disco's maar omdat de campingbaas met de tractor met de kinderen het bos inging om hout te sprokkelen voor het vuur. Daar kon je dan "stok"brood boven bakken. 's Ochtends moest eerst de waterbak van de molen geïnspecteerd worden omdat in de nacht kleine waterslangen in de bak gekomen waren en omdat je dan niet kon zwemmen in de molen bak. Ze waren er maar druk mee, die kids en onderwijl probeerde de campingbaas ze liefde voor de natuur bij te brengen. Je kon gaan eten bij een naburige boerderij "wat de pot schaft" en soms kreeg je zelfgemaakte paté die de kinderen weigerden te eten omdat dat leek op kattenvoer maar wat weer goedgemaakt werd door de huisgemaakte profiteroles; ijssoesjes overgoten met heerlijk warme chocoladesaus. ..
Je vraagt je dan af of die camping misschien nog bestaat?
Daar kom je achter door er (zonder verwachtingen) te gaan kijken. ...en
het antwoord? ja, deze camping bestaat nog!
Weliswaar met een andere eigenaar maar de sfeer is nog precies eender. Een heerlijke plek langs een stromende beek (vooral ideaal voor de hond), rustig, lekker eten bij de eigenaar, de tractor uit de vorige eeuw waarmee hij nog steeds caravans naar boven sleept en veel gedoe voor kleine kampeerders 😁 mits die er zijn.
De boerderij is niet meer en was ook niet bekend bij de huidige eigenaar maar de kookkunsten van zijn vrouw vergoedden veel!
Inmiddels zijn we weer verder en zijn voor een nachtje neergestreken in Châtel de Nevers. Ook rustig voor een nachtje......Maar daar is alles mee gezegd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten