Noordwest Spanje

Dinsdag vertrokken uit de Douro streek om daarna te landen in de Spaanse provincie Léon,  oftewel de provincie van de Verdejo druif. Als je het van tevoren gepland had was het niet gelukt. 😂
Een leuke kleine camping waar vandaag wat meer campers binnen druppelen. Het verhaal gaat rond dat er straks een invasie komt van Italianen die meegaan met een georganiseerde reis,  zoiets als "we zijn er bijna" (of zoiets). Onze Duitse buurman zuchtte dat hij "ze nu weer tegen kwam, na de vorige keer zong hij zelfs de Italiaanse liedjes nog mee onder de douche".

Na een uitgebreid verjaardagsontbijt zijn we naar één van de hier, in de brochure vermelde, attracties gereden: een gigantische waterval. De aanvang was bemoedigend: een smalle geasfalteerde, goed berijdbare bergweg. Dat langzamerhand de kwaliteit van het asfalt minder werd en de kuilen in de weg dieper viel de bestuurder wel op 😬maar was geen reden om te keren vond hij. Nadat we over boerenerven, onder de dakspanten van de bijbehorende schuren en door de koeiendrollen gereden waren hield het asfalt er bovenop de berg mee op en moesten we door de karrensporen hèèèl voorzichtig de berg weer af zien te komen. Dat  was bij tijd en wijle adembenemend 😨. Helaas was er onderweg geen waterval te zien😩.
Toch was het een prachtige tocht, de zon scheen zo'n 36•C, overal bloeide de gele brem, het schouwspektakel was " sehr schön" en de bestuurder hield keurig het midden van het spoor.
Vanavond lekker eten, de camping baas schijnt een goede kok te zijn. Volgens overlevering "de beste maaltijd ever"  (recensie 😁)